Niewielkie i trochę zaniedbane miasto na zachodnim wybrzeżu Sycylii, położone nieco na południe od Capo S. Marco.
Podchodząc od północnego-zachodu pierwsze co ujrzymy, to usytuowana na tym cyplu latarnia Bl(3) B 15s 25m 18Mm. To oznaka, że już znajdujemy się w pobliżu Sciaccy. Gdy płyniemy z południa, to po ominięciu Porto Empedocle zauważymy wieńczącą wysoki klif na krańcu cypla o nazwie Capo Rossello latarnię Bl(2) B 10s 95m 22Mm. Ostrzega ona o płyciznach i skałach, jakie rozciągają się od cypla w kierunku południowym. Po ominięciu tego miejsca zbliżymy się do niewielkiego portu rybackiego Siculiana Marina. Nie warto myśleć o tym porcie jako o dobrym miejscu postoju, jednak gdy szukamy schronienia przed niepogodą, można tu zajrzeć, tyle tylko, że głębokości przy falochronie są z reguły za małe, więc pozostaje nam tylko stawanie na kotwicy, wybierając miejsce pośrodku basenu portowego między dwoma falochronami.
Żeglując dalej w kierunku północy dotrzemy wreszcie do Sciaccy. Tu schronienie da nam spory, dobrze osłonięty port handlowo-rybacki. Właśnie owa dominanta rozległego portu powoduje, że samo miasto nie jest zbyt popularne wśród turystów poszukujących rozległych plaż i nadmorskich atrakcji. Tych należy szukać w pewnej odległości od centrum, bowiem zarówno na północ, jak i na południe od miasta znajdziemy całkiem przyjemne piaszczyste plaże. Jednak taka wyprawa wymaga trochę wysiłku. Wbrew pozorom jednak miasto jest warte zwiedzania, tyle tylko, że naprzód trzeba pokonać jego nadmorską, mniej atrakcyjną część w bezpośrednim sąsiedztwie portu. Tu oczywiście będziemy mogli zaopatrzyć się w świeże ryby i owoce morza, ale nieco dalej opuścimy nowe miasto i wkroczymy do górnej części Sciasccy.
Pierwsza rzecz, która zwróci naszą uwagę, to schody – ich podstopnice są wyłożone kafelkami ceramicznymi o przepięknych wzorach. Sciaccia to prawdziwe centrum przemysłu ceramicznego. Wspinając się schodami możemy podziwiać motywy jakie na owych kaflach zostały umieszczone, wśród nich znajdziemy wiele obrazów stworów morskich, ale także mnóstwo abstrakcyjnych – geometrycznych dekoracyjnych wzorów. Wchodząc na górne miasto natychmiast możemy się zorientować w jego dawnej, arabskiej proweniencji. Kręte i wąskie uliczki pełne zakamarków i zaułków wiodą nas raz w górę, raz w dół, by wreszcie po tej wymagającej sporego wysiłku wyprawie doprowadzić w pobliże ruin XIV-wiecznego Castello Conti Luna, siedziby jednej z tych rodzin, które przez lata zwaśnione, toczyły walki skutecznie zakłócając spokój średniowiecznego miasta. Spory te między rodami katalońskimi i normańskimi trwały przez całe stulecia i, co tu kryć, pochłonęły żywoty większości ówczesnych mieszkańców.
Przed wiekami Sciaccia była uzdrowiskiem dla pobliskiego Selinus (Selinunte) ze względu na źródła wód termalnych. Obecne termy mieszczą się po wschodniej stronie miasta tuż przy morskim brzegu.
Port jest rozległy, od zachodu osłania go potężny pirs, od południa zakrzywiony długi falochron. Nieco w głębi ze wspomnianego falochronu wyrasta w kierunku zachodnim kolejny, oddzielając w ten sposób dwa portowe baseny. W zachodniej części portu, przy pirsie znajdują się pomosty, przy których mogą stawać jachty, tam też są ujęcia wody i prądu.
0
