Hobotnica iz pod peka

Słychać było ostry dźwięk wybiegającego z komory kotwicznej łańcucha. Przebijał się nawet przez warkot ciągle pracującego silnika. Sonda pokazywała głębokość ośmiu metrów, a woda była tak przejrzysta, że obsługujący windę kotwiczną Maciek widział dokładnie każdy szczegół na dnie. Wydali już 10 metrów łańcucha, jeszcze jakieś piętnaście i będzie można bezpiecznie wyłączyć silnik. Parę minut temu byli na otwartym morzu i płynęli pod żaglami, ale Gabrysia postanowiła zakotwiczyć w tej niewielkiej zatoce, znajdującej się na jednej z chorwackich wysp. Pogoda była wspaniała, słońce jak marzenie, a równy, w miarę silny wiatr dawał poczucie rześkości.

Gabrysia, która stała jeszcze przy kole sterowym spoglądając uważnie jak wiatr obraca zakotwiczony jacht, była wytrawnym żeglarzem. Mimo młodego wieku opłynęła już kawałek świata, poznała trud żeglowania po Morzu Północnym, opłynęła wysokie klify Islandii, pokonała Atlantyk, ba! dotarła nawet na Francuską Polinezję, nic zatem dziwnego, że te dokonania zwieńczone były patentem kapitana. Ten rejs po Adriatyku traktowała jako relaks przed czekającą ją wyprawą – miała zamiar samotnie opłynąć dookoła kulę ziemską.

Wyłączyła silnik, zapadła całkowita cisza, słychać było tylko szum fal, rozpryskujących się o skały i niewielki betonowy pirs wybiegający na jakieś cztery metry w głąb zatoki. Zacumowana tam była niewielka motorówka, można też było dostrzec dalej na brzegu kamienny domek.

- Sklaruj jacht, a ja pójdę zapolować – powiedziała do Maćka.

Zniknęła na chwilę w zejściówce, by za moment wyjść na pokład niosąc płetwy, kuszę do łowów podwodnych, maskę z fajką i piankę. Z wielką wprawą wsunęła się w nią, pewien problem miała jedynie z piersiami, bowiem spore one były i całkiem kształtne, co z właściwą sobie bystrością zauważył Maciek, zapięła suwak i dzierżąc w ręce kuszę, maskę i płetwy zeszła po drabince rufowej do wody. Zanurkowała. Maciek, ciągle pod wrażeniem tego co przed chwilą oglądał, nie odrywał oczu od powierzchni zatoki, ale widział jedynie od czasu do czasu wynurzającą się fajkę i kawałek głowy, by zaraz potem dostrzec jej tyłek, a raczej tyłeczek, nogi i płetwy w chwili gdy postanawiała zejść głębiej pod wodę. Trwało to dobrą chwilę. Maciek mógł w tym czasie posprzątać jacht i po tej robocie dalej obserwować podwodne działania Gabrysi. Zdziwiło go, że nie wracała na jacht, jeno dopłynęła do nadbrzeża, wspięła się na nie i stamtąd, pokazując mu swoją zdobycz - trzy całkiem pokaźne ośmiornice, krzyknęła. - „Przypłyń tu pontonem i weź mi coś do ubrania. Mam tu znajomych, zjemy z nimi kolację”. Pomachała jeszcze raz nanizanymi na linkę ośmiornicami.

Kiedy dopłynął do brzegu i podszedł do domku, Gabrysia i gospodarze, Luko i Marica, siedzieli przy drewnianym stole zastawionym kieliszkami i dzbankiem białego wina. W kamiennym kominku stojącym na dworze rozpalony był ogień, a kobiety układały sprawione ośmiornice wraz z dodatkami w specjalnym naczyniu, które po przykryciu zostało włożone do kominka i przysypane żarem. - To będą hobotnice iz pod peka - powiedziała Gabrysia - trzeba będzie ze trzy godziny poczekać, ale zapewniam cię jest to pyszne.