Admirał sir Richard Hawkins był XVII-wiecznym angielskim żeglarzem, odkrywcą oraz piratem. Urodził się w około 1562 roku (data jego urodzin nie jest pewna), a zmarł 17 kwietnia 1622 roku.

Jego ojcem był żeglarz John Hawkins, a zatem Richard od najmłodszych lat zaznajomiony był ze statkami i z morzem, a w 1582 roku wypłynął w swój pierwszy rejs do Indii Zachodnich. W 1585 roku był dowódcą galeoty w wyprawie Francisa Drake’a. Trzy lata później dowodził okrętem brytyjskim walczącym z Wielką Armadą, a w 1590 roku wziął udział w wyprawie swojego ojca do wybrzeży Portugalii.

W 1593 roku Hawkins kupił statek o nazwie "Dainty", pierwotnie przeznaczony dla jego ojca, na którym wyruszył do Indii Zachodnich. Wydaje się oczywiste, że jego celem było łupienie zamorskich posiadłości należących do Hiszpanii. Hawkins jednak, w swoich spisanych 30 lat później wspomnieniach utrzymywał, że wyprawa została podjęta jedynie w celach dokonania odkryć geograficznych. Być może do tego czasu zdołał przekonać sam siebie, że tak było w rzeczywistości.

Po dotarciu do wybrzeży Brazylii, "Dainty" przepłynął przez Cieśninę Magellana i po pewnym czasie osiągnął Valparaíso. Po splądrowaniu miasta Hawkins kierował się na północ i w czerwcu 1594 roku, rok po opuszczeniu Plymouth, dotarł do Zatoki San Mateo, u ujścia rzeki Esmeraldas (dzisiejszy Ekwador). Tam "Dainty" został zaatakowany przez dwa Hiszpańskie statki. Załoga broniła się dzielnie, jednak przewaga przeciwników była zbyt duża. Wreszcie, kiedy sam Hawkins został ranny, 27 członków jego załogi zabitych, a statek niemal zatopiony podjęto decyzję o kapitulacji. Hawkins, jako warunek poddania jednostki wynegocjował zapewnienie bezpiecznego powrotu do kraju jemu i jego załodze.

Obietnica nie została dotrzymana. W 1597 roku Hawkins został wysłany do Hiszpanii i uwięziony najpierw w Sewilli, a następnie w Madrycie. Został zwolniony w 1602 roku i powrócił do Anglii, gdzie otrzymał tytuł szlachecki w 1603 roku. W 1604 roku został członkiem parlamentu Plymouth i wiceadmirałem Devon. W latach 1620-1621 był wiceadmirałem floty wysłanej na Morze Śródziemne w celu zmniejszenia korsarstwa. Zmarł w Londynie 17 kwietnia 1622 roku.

Hawkins napisał wspomnienia ze swojej podróży zatytułowane "Voiage into the South Sea" (1622), które stały się najbardziej znaną elżbietańską powieścią przygodową. Ukazał w niej Hiszpanów w Ameryce w pozytywny sposób, oceniając ich działania jako "umiarkowane" i "łagodne".