Zwodowano trzeci okręt klasy Zumwalt

Kilka dni temu w stoczni Bath Iron Works w stanie Maine w Stanach Zjednoczonych zwodowano trzeci okręt klasy Zumwalt. Otrzyma on nazwę USS Lyndon B. Johnson po 36. prezydencie USA. Będzie to najprawdopodobniej ostatnia jednostka należąca do nowatorskiego typu. Planowo okręt ma wejść do służby na wiosnę 2019 roku.

Do tej pory do służby w US Navy weszły dwa okręty klasy Zumwalt: USS Michael Monsoor oraz USS Zumwalt. To jedyne w swoim rodzaju niszczyciele wykonane w technologii stealth - na radarze wyglądają jak łódź rybacka. To znaczy – wyglądają tak dwa z okrętów, bowiem przy budowie USS Lyndona B. Johnsona dały o sobie znać braki finansowe.  Dlatego też nadbudówka okrętu wykonana jest ze zwykłej stali, a nie z rozpraszających fale radarowe materiałów kompozytowych.

Choć początkowo zakładano budowę 32 okrętów klasy Zumwalt, USS Lyndon B. Johnson niemal na pewno będzie ostatnią jednostką tego typu. Co prawda przedstawicielom przemysłu zbrojeniowego udało się przekonać rząd do konieczności budowy okrętów, ale ekonomia okazała się nieubłagana. Program  budowy niszczycieli okazał się zbyt drogi, szczególnie po kryzysie 2008/9 roku. Kosztował łącznie 22,5 mld dolarów a koszt pojedynczej jednostki oszacowano na 4,5 mld dolarów – to niemal dwukrotność ceny okrętu podwodnego z napędem nuklearnym typu Virginia. Po wielokrotnym przekroczeniu kosztów oraz terminów program budowy i zakupu był ograniczany: najpierw do 24, potem 7 i finalnie, w 2009, do trzech. Rozważano nawet rezygnację z budowy trzeciego niszczyciela, jednak koszty przedwczesnego zamknięcia programu oraz wypłata kar umownych przekraczały ograniczenia w wydatkach, zdecydowano więc, że okręt powstanie.

Jednym z głównych założeń okrętów klasy Zumwalt była ich niska wykrywalność, czyli tzw. technologia stealth. Oprócz pokrycia okrętów materiałami pochłaniającymi lub rozpraszającymi fale radarowe, Zumwalt jest też cichszy od podobnych jednostek, ma też unikatową konstrukcję kadłuba, którego ściany zwężają się do linii wody w górę. Oprócz dalszego zmniejszenia sygnatury radarowej ma to też na celu umożliwienie przecinania fal zamiast wypływania na nich, choć wg krytyków, taka konstrukcja może wpłynąć negatywnie na stabilność okrętu.

Co prawda okręty powstały, ale nie wiadomo jeszcze, jakie będzie ich zastosowanie.  Mówi się o wykorzystaniu ich jako platform dla pocisków rakietowych woda-woda i woda-powietrze albo jako pływających centrów dowodzenia. Największą rolę okręty te odegrają jednak zapewne jako platformy testujące w praktyce zabudowane na nich nowatorskie rozwiązania.