Turgut urodził się w roku 1485, a zmarł 23 czerwca 1565 roku. Był tureckim korsarzem greckiego pochodzenia i admirałem floty osmańskiej. Pod jego dowództwem działania floty wojennej Imperium Osmańskiego zostały rozszerzone na Afrykę Północną. W źródłach historycznych pojawia się jako Turgut Reis (“reis” znaczy “kapitan”).

Turgut urodził się w pobliżu Bodrum na egejskim wybrzeżu Turcji, w rodzinie rolnika o nazwisku Veli. Kiedy miał 12 lat jego zdolności w miotaniu oszczepem i strzałami zostały zauważone przez osmańskiego dowódcę armii. Turgut został przyjęty do terminu jako kanonier. Towarzyszył swojemu mistrzowi w podboju Egiptu, a po jego śmierci udał się do Aleksandrii i zaciągnął do floty Sinana Paszy. Szybko stał się faworytem korsarza, gdyż posiadał szeroką wiedzę w zakresie artylerii. Jako kapitan najpierw galeoty, a następnie brygantyny działał we wschodniej części Morza Śródziemnego, atakując statki na szlakach żeglugowych pomiędzy Wenecją a Wyspami Egejskimi.

Następnie Turgut przyłączył się do słynnego pirata Barbarossy, który stał się jego opiekunem i najlepszym przyjacielem. Wkrótce też awansował na stanowisko zastępcy Barbarossy i dowódcy flotylli 12 galeot. W następnych latach atakował liczne statki i napastował wybrzeża sycylijskie i neapolitańskie, a także wyspy na Morzu Egejskim. W 1538 roku wziął udział w zwycięskiej dla Imperium Osmańskiego bitwie przeciwko Świętej Lidze pod Prewezą.

Kiedy dotychczasowy gubernator wyspy Dżerby został mianowany dowódcą floty osmańskiej na

Pomnik Turguta w Stambule Fot. Josep Renalias

Morzu Czerwonym, na jego następcę wybrano Turguta. W kolejnych latach Reis łupił wybrzeża Sycylii i Hiszpanii oraz zbombardował południowe miasta Korsyki. Jednak kiedy zatrzymał się w Zatoce Girolata w celu naprawy okrętu, został ujęty i skazany na galery, a po czterech latach trafił do więzienia w Genui. Z niewoli wykupił go Barbarossa, którego flota zablokowała port w Genui i zmusiła mieszkańców miasta do negocjacji. Po uwolnieniu Turgut Reis zaczął działać w regionie Korsyki i Malty. Atakował też wybrzeża włoskie i tunezyjskie.

Po śmierci Barbarossy w lipcu 1546 roku Turgut został mianowany naczelnym dowódcą osmańskiej Floty Morza Śródziemnego. Dwa lata później Sulejman Wspaniały mianował go Bejlerbejem Algieru. W trakcie kariery bejlerbeja odbił Mahdię, Monastyr, Susę i większość wybrzeża Tunezji oraz zaatakował porty Sardynii i Hiszpanii. W 1551 roku wraz z admirałem Sinanem Paszą ruszył na Adriatyk bombardować i pustoszyć posiadłości weneckie, a następnie wyspę Gozo. Po zdobyciu Trypolisu Turgut Reis został mianowany gubernatorem i otrzymał tytuł Sandżak Beja (gubernatora prowincji).

W 1560 roku Turgut nie dopuścił do kampanii, której celem było zdobycie Trypolisu pokonując flotę Świętej Ligi w bitwie pod Dżerbą. Kiedy sułtan Sulejman rozpoczął Wielkie Oblężenie Malty, Turgut dołączył do sił osmańskich na czele 1600 ludzi. Jego wojska zdobyły Fort Św. Elma, jednak sam Turgut Reis zginął od odłamków kuli armatniej. Jego ciało zostało przewiezione przez Ulucha Paszę do Trypolisu i tam pochowane.