Bitwa morska w Cieśninie Otranto rozegrała się w trakcie I wojny światowej między Państwami Centralnymi a państwami Ententy 15 maja 1917. Przyczyną rozegrania bitwy było podjęcie przez Państwa Centralne nieograniczonej wojny podwodnej i związana z tym reakcja państw Ententy, zmierzająca do zamknięcia niemieckim i austro-węgierskim okrętom podwodnym możliwości wyjścia na Morze Śródziemne.


Głównym celem wojsk centralnych było poczynienie jak największych szkód w barierze. Próba przełamania blokady doprowadziła do największej bitwy Austro-Węgierskiej Marynarki Wojennej w jej dziejach. 14 maja 1917 roku w morze wyszły trzy szybkie krążowniki "Saida", "Helgoland" i flagowy "Novara". Za nimi płynęły kontrtorpedowce "Csepel" i "Balaton" oraz okręty podwodne U-4 i U-27.

15 maja "Saida" zatopił dwa kutry pilnujące blokady i poważnie uszkodził trzeci. "Helgoland" otworzył ogień do trawlerów, posyłając na dno osiem z nich, a "Novara" zatopił kolejne kilka kutrów. W sumie zniszczonych zostało 14 brytyjskich jednostek, a 72 marynarzy wzięto do niewoli. W tym czasie kontrtorpedowce natknęły się na konwój trzech transportowców osłaniany przez włoski kontrtorpedowiec "Borea". Po wymianie ognia "Borea" stanął w ogniu, dwa transportowce zostały zatopione, a trzeci uszkodzony. "Csepel" i "Balaton" kierowały się na miejsce wyznaczonego spotkania z krążownikami, ścigane przez brytyjskie krążowniki "Bristol" i "Dartmouth" i pięć włoskich kontrtorpedowców. Włoskie jednostki były szybsze, a zatem wyprzedziły statki brytyjskie i dogoniły przeciwnika. W trakcie wymiany ognia uszkodzony został czołowy włoski kontrtorpedowiec, a jednostki austro-węgierskie schroniły się pod czarnogórską wioską Giavatičići.

Tymczasem doszło do starcia krążowników, podczas którego zarówno "Saida", jak i "Helgoland" zostały trafione, a "Novara” unieruchomiony, kiedy pocisk zniszczył kondensator pary. "Saida" wziął "Novarę" na hol, a "Helgoland" ubezpieczał cały zespół. O 12:25 austro-węgierskim okrętom nadszedł z pomocą krążownik pancerny "Sankt Georg". Brytyjczycy nie odważyli się ryzykować starcia z działami kalibru 240 mm i zawrócili. Przed wejściem do portu "Dartmouth" został storpedowany przez U-boota U-89, a francuski kontrtorpedowiec wszedł na minę i zatonął.

Straty po stronie Ententy to 83 zabitych, 72 wziętych do niewoli, zatopione 2 kontrtorpedowce, 2 statki transportowe i 14 trawlerów. Straty po stronie austro-węgierskiej to uszkodzenia na "Helgolandzie" i "Novarze" oraz 15 poległych. Cel operacji został osiągnięty - bariera przeciw okrętom podwodnym została poważnie uszkodzona.

Powiązane:

• Bitwa pod Lissą
• Bitwa pod Trafalgarem
• Bitwa w Zatoce Quiberon