Co prawda, w każdym z wymienionych przypadków możemy zabrać ze sobą jedynie ograniczoną liczbę przedmiotów – w końcu musimy to sami dźwigać, więc żegnaj, wypchana kosmetyczko z prostownicą i pięcioma rodzajami balsamów (no, chyba, że w bardzo malutkich buteleczkach).

Pakując się na rejs, powinniśmy nie tylko ograniczyć ilość przedmiotów, ale też upchać nasze dobra w coś takiego, o co nie będziemy się potykać przez cały czas i co nie zajmie połowy mesy. W co więc ma spakować swoje skarby żeglarz, by reszta załogi nie zwodowała i jego, i jego bagażu?

Sztywniakom mówimy stanowcze „nie”

Na starcie możemy śmiało skreślić nie tylko sławne plecaki ze stelażem, ale też wszelkie sztywne torby, walizy i inne wynalazki, które posiadają twarde i nieskładane dno. Wymiary koi czy bakist niekoniecznie są regularne, a nawet bardzo płaski prostokąt nadal pozostaje prostokątem i wcale nie musi pasować kształtem do miejsca, w którym chcielibyśmy go zmieścić.

W cokolwiek więc zapakujemy nasze rzeczy, pamiętajmy, aby to coś mogło dopasować się do kształtów otoczenia, a najlepiej - dać się zwinąć w rulonik. Doskonale sprawdzają się tu tradycyjne worki żeglarskie, ale całkiem nieźle radzą też sobie różnego rodzaju torby sportowe (sprawdźmy przed wyjazdem, czy mają miękką „podłogę”, a jeśli nie – to czy da się ją usunąć).

Żeglarz na brzegu

Porty tak już mają, że niekoniecznie sąsiadują z dworcem, o lotnisku już nie wspominając. Skutkiem tego, zdarza się, że zanim radośnie rzucimy nasze klamoty na pokład, musimy pokonać z nimi pewne odległości. Ważne więc, aby torba, worek, czy cokolwiek to będzie, było nie tylko łatwe w przechowywaniu, ale także w transporcie.

Idealne opakowanie na nasze skarby powinno zatem być możliwie lekkie (ten warunek akurat łatwo jest spełnić, bowiem większość miękkich toreb i worków jest lekka), a także – powinno posiadać szelki albo uszy (najlepiej długie, które przerzucimy przez ramię). Pewną opcją są również kółeczka, ale posiadają one dwie zasadnicze wady:

1. Wyglądają trochę obciachowo; serio – wyobrażacie sobie minę takiego prawdziwego wilka morskiego, kiedy widzi, że jego załogant tupta po kei, a za nim, wesoło podskakując na kółeczkach, podąża jego bagaż? Z daleka będzie widać, że to szczur lądowy i do niczego się nie nadaje.

2. Ułatwiają sprawę, ale tylko na płaskiej powierzchni. Jeśli wiec spakujemy się w coś z kółeczkami, to z godnie z prawem Murphy’ego, prędzej czy później (raczej prędzej) napotkamy na jakieś schodki.

Materiał

Dawniej worki żeglarskie wykonane były z płótna czy tam brezentu, i to właściwie kończyło sprawę. Współczesne worki i torby przeznaczone dla żeglarzy, wykonane są z lżejszych, ale równie wytrzymałych materiałów, a niekiedy są również wodoszczelne… albo wodoodporne. A co to właściwie za różnica?

Różnica jest, i to zasadnicza, bowiem wodoodporność niekoniecznie przekłada się na wodoszczelność. W pierwszym przypadku chodzi nam bardziej o rodzaj tkaniny, a w drugim – o sposób wykonania danego przedmiotu, rodzaj zamykania itp. Na przykład plastikowe wiadro jest całkowicie wodoodporne, ale nie jest wodoszczelne – no, chyba, że ma bardzo dobrą pokrywkę.

Jeżeli wiec kupujemy torbę czy coś podobnego z myślą o rejsie, najlepiej, aby była ona i wodoodporna (czyli nie przemakała) i wodoszczelna – czyli, aby posiadała sprytne zamknięcie, które uchroni nasze dobra przed zalaniem nawet wówczas, gdy zdarzy się grubsza awaria, jakaś sirota (pewnie ta od kółeczek) nie zamknie luku, albo gdy nasz bagaż poleży dłuższą chwilę na deszczu.

Kompaktowe rozmiary

Prawda jest taka, że niektóre worki żeglarskie to prawdziwe wory, do których mógłby zmieścić się nie tylko ekwipunek żeglarza, ale i on sam. Jasne, wydaje się, że im dłuższy rejs, tym więcej rzeczy będzie nam potrzebne, ale nie do końca tak to działa. Znawcy tematu twierdzą, że nawet na najdłuższy rejs optymalną pojemnością worka żeglarskiego jest 120 litrów. Czy to wystarczy? Z powodzeniem, a przy tym pozwoli nam zaoszczędzić trochę miejsca na łodzi i zbędnego wysiłku, związanego z transportowaniem wielkiego bagażu. Zresztą, pamiętacie zasadę Pareto? Przez 80 proc. czasu używamy jedynie 20 proc naszych rzeczy. Mając wielki wór, upchamy tam wszystko, jak leci, ale mając trochę mniejszy, ograniczymy liczbę zbędnych rzeczy do minimum i jest spora szansa, że zamiast targać ze sobą przez pół świata zupełnie niepotrzebne gadżety, zabierzemy tylko nasze kluczowe 20 procent.

Ciekawym rozwiązaniem, preferowanym przez niektórych żeglarzy, jest zapakowanie się do dwóch mniejszych worków czy toreb, zamiast do jednego dużego. Pozwala to na sensowne rozdzielenie naszych dóbr i zaoszczędzenie czasu, związanego z grzebaniem w czeluściach wielkiego wora – pod warunkiem oczywiście, że uda nam się zapamiętać, co upchaliśmy do każdego z mniejszych.